Her sabah işe gidişimde
Pencerenin arkasına geçer
Ben gözden kayboluncaya
Kadar el sallardı Annem bana
Bende döner arkama bakardım
Akşama nasılda beklerdi yolumu
Bende canım Asker oğluma
Pencerenin arkasından
El salladım durmadan
Fidan boyuna bakardım
Gözyaşlarım durmadan akardı
Askere giderken annemde
Benim arkamdan ağladı
Bende oğluma ağladım
Gecenin karanlığında
Yağmurlu bir günde
Yavrumu gönderdim
Bende Temmuzun yağmurunda
Askere uğurlandım
Yalnız annem tarafından
Kimseler olmadı yanımda
Ankaraya kadar ağladım
Oğluma İzmire kadar ağladım
Ve yağmur dininceye kadar
Sarıldım oğluma ağladım
30.Aralık 2010 Ankara
Vecdi HatunoğluKayıt Tarihi : 30.12.2010 16:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)