Pencere Önü Nazlısı Şiiri - Kağan İşçen

tek başına gençleşemez ki denizlerim
gözlerinin aydınlık sabahlarıdır çünkü geceyi hazırlayan
tek başına pencere önü nazlısı
yaşama dair günübirlik tebessümüsün
yalan yolculuğumun gerçek yolcusu sen
sonunu düşünerek sevemedim başlangıçlarımı
bu renklerin soğuk armonisi
bu dengesizlik deli ediyor beni
yarattığım tanrıların sanrılarında yitik
bakışlarının şiirsi köleliğinde adsız zamansız
sonbahar ikindisine yatkın duvarlar bakar öyle yüzüme
olan biten yalnızca ara müziği uyandıran ölümü ölüm uykusundan
güzel olan herşeyi aradım kitaplarda
sözlüklerde bir sen yoktun
en yalın anlamıyla neyse sevmek aradım taradım ayrılığının coğrafyasında
keşfedilmemiş alfabedir yüzün
acılarım ki antik çağlardan damıtma kan deryası
efsanelerde aradım
sonu mutlu biten masallarda
varoluşumu sorguladım
zamanın hiçliğine uymadı derinliğim
kahinlere sordum seni
kayan bir yıldız dediler
felsefi bir boşluğa bıraktım kendimi
başka çarem yoktu
ölümün üstüne kuma yaptım ayrılığı
ölümle yaşam üzerine aristo mantığıydın belki
akan suda bir kez yunmak
keşfetmek amerika'yı
bas bas bağırmak kralın çıplak olduğunu
eşyanın tabiatı seni sevmek ayrılığın diyalektiği
sevmek fiilinin tüm zamanlara tüm kişilere çekimi
kaşifler yalnızlığıma ağıtlar yakardı
ben kendimi yakardım