Dünya kesilip biçilmiş, bir şekile konulmuş,
Sonra da pencereme, getirtip oturtulmuş,
Ben gibi mahkumlara, hadi seyret denilmiş,
Bu kadar benim dünyam, bir çarpı bir ebatta,
Ne varsa seyrettiğim, önümde duran camda,
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bizi ne güzel anlatmışsın. Tebrikler
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta