Pencere Şiiri - Ercan Tunç

şimdi gökyuzune baksam
senin yuzunu görurum
son anlık tebesumunle.

şiirler derlesem senin için
son dizeler hep eksik kalır,
besteler calarım hırsızlar gibi
hep bir nota eksik kalır,
stranlar cığıldasam
sesim kesilir.

sensizken,
hayatı bu kadar yalansız yaşamak zor
hep biraz eksik kalıyorum,
tamamlayamadım kendimi.

trenler uzaklara cağırıyor beni
ben pencere önunde
senin dönebilmen umudundayım,

sokakta gecen insanları seyrediyorum
karanlık cökuyor,tum gölgeler kayboluyor
ben ve hayalin başbaşa kalıyoruz
sohbet ediyoruz
sen bana uzakları anlatıyorsun,
bende sensizliği anlatırken
bir an uyuduğumu hissediyorum
öfkeyle havaya sıcrıyorum
hayalin yalnız bıraktığım için
kendime kızıyorum...

gene sabah oluyor
uzak yolların ardına gözum takılıyor
pencereden
insanlar gene anlamsızca bir aceleyle
bir yerlere varma telaşında
ben pencerede kalıyorum
pencerede bekleyince
daha cabuk gelir sanır insan
ayrılamıyorum pencere önunden
ya geldiğini göremesem diye...