Pencerem. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Pencereme karlar doldu,
Açılmıyor tüm kapılar,
Evladıma damga vuruldu,
Kapanmıyor kızgın yaralar,

Sen kimsin bize hain diyen,
Devlet’te benim, Şehit’de benim
Cübbe’nde benim halt yiyen,

Penceremin önü buğulandı,
Görünmüyor sisten dışarısı,
Hâkime savcıya korku salındı,
Adalet’in adı duvarda yazılı,

Sadece ben-miyim böyle isyan eden,
Yüz binlerin yuvası ülküsü dağıldı,
Tanrılarına kurban gerekti,
Adaklar hazır mazluma çöreklendi,

Ellerinin üstünde kemikten adam,
Mezardan devrimini başa kakan,
Bir avuç azgın sürü yürüyüşteler,
Tapındıklarına boş bekleyişteler,

Nice yiğitler davama can adadılar,
Geliyor inkılâba inkılâp yapanlar,
Dünya makam geçici yalanlar,
Baki olan alnımızda yazılı olanlar,

Elbet pencere’mden bahar görülür,
Bahçeme yeniden çiçeklerim açar,
Gün gelir geçer devran bizi de söyler,

Kendim söylerim kendim dinlerim,
Kim dost kim düşman yüzünden bilirim,
Şarkım türküm içte yanık yanık ülküm,
O zaman Penceremi açarım Tekbiri haykırırım.