10 Kasım’dı 21.05’i gösteriyordu saatim. Havanın üzgüsü çoktan çökmüştü içime, yağmur damlaları çarpıyordu pencereme, kör kütük aşk yüklüydüm. İçimdeki aşk ateşi sühuneti, pelteleştirmişti bedenimi, baygın bakıyordu gözlerim, flu idi her taraf, başkalık hissediyordum, pusmak istemiyordum sondan.
Alkol alıp, meze yapmak istemiyordum yaşadığım aşkı, alkol almadan sarhoş olmuştum nice…Dalıp giden bakışlarımda kim bilir nerelere sarkmıştım. Yalnızdım, korkutmuyordu yek başına kalmak. Hiç kuşkusuz, sakıncasız, aşkı yaşıyordum. Sevincimi kuşku ile zedelemek istemiyordum.
İrkildim çalan telefonla, umurum da değildi arayan, susmuştu sonunda. Acaba diye takılı verdim birden gelen aramaya. Acep dedim neden takılırız ki biz, bu acabaya.
Telefonum her zamanki çalışından farklı çalıyordu. Odamda ki atmosfer bozguna uğramıştı ikinci çalışta. İçimdeki seda cevaplamamı istemiyordu inatla...
Biliyordum! İnatla inanmak istemiyordum, terk edileceğim sinyallerini almış duymak istemiyordum, zira duyamayacaktım bundan sonraki tüm seni sevi yorumları...
İstemiyordum duymam gerekeni, karşıdan gelen soğuk ses, söylemişti bile kulağıma, tüm çabalara rağmen kurtarılamadı diye…
Son demini yaşıyordum aşkın, kulaklarımdaki çınlama boşluktaki şimşeklerin beynimde çakımıydı adeta, tüm cezbe kursağımda kalmış nefes alamıyordum ezadan, dizlerim kırılmış, sekteye uğramıştı omuzlarım, hançer açık yarama saplanmıştı çoktan.
Pencereden dalıp giden bakışlarımdasın hala, korkutmuyor tek başına kalmak, Aşkımla ruhunu şad ederken de; Hiç kuşkusuz, sakıncasız aşkı yaşıyorum.
Aşkıma…
Seda Sezer
15.03.2005
Kayıt Tarihi : 19.3.2005 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama güzel tebrikler..
TÜM YORUMLAR (3)