Pembeli kat kat elbisem üzerimde,
Küçük bir kız çocuğu sekizinde,
Parlayan gözlerinde tarifsiz bir ışık,
Cam kenarında bekleyen bu küçük kız.
Ev sessiz, kimse yok,
Komşular pencereden yağmura bakıyor,
‘‘Annen yok mu?’’ diyor ses,
Mahalleden sel suları akıyor.
‘‘Evin içine girer mi?’’ diye düşünüyor kız.
Bayram yarın, annem nerde?
Pembeli kat kat elbise,
Belki de bu dünya selin altında oynamak istiyor,
Bayramlar da öyle kutlanır ne var!
Belki sulara gömülürse dünya,
İnsanlar suda yaşamayı öğrenir.
Bayram yarın, annem nerde?
Kimse yok, ev ıssız,
Sel suları karşıki evin bodrumuna doluyor,
Hiç böyle şey görmemiştim,
Buraya da gelir mi ki?
Yok, burası ikinci kat,
Hem yarın bayram.
Pembeli kat kat elbisem üzerimde.
Tuhaf bir duygu bu, belki de öldüm.
Ama komşu amca ve teyze hâlâ camda,
Ben sel sularına bakıyorum, sakinim.
Yok, sakin değilim, çok üzgünüm.
Suların altında kalan dünya,
Belki orada mutlu olurdu.
Balıklar gibi nefes alsaydık.
Yarın bayram,
Bugünden giydim pembeli kat kat elbiseyi.
Annem görürse çok kızacak.
Annem nerde?
Sular girmiş evlere,
Buraya da gelirse,
Yağmur hiç bitmiyor,
Annem nerde?
Pembeli kat kat elbisem üzerimde.
Kayıt Tarihi : 26.3.2025 10:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
