ayrılık kör kuyulara döndü can
elim yetişmiyor uzaklara
gönlümü sunsam ne dersin
tenine dokunsam buralardan
acını dindirsem sıcaklığımla
sıkıca mühürlesem korkularını
yaparım inan!
yüreğim kocamandır
bilirsin.
bir buket çiçek yetmez
anlamlı olmalı armağanım
ağaçlar tomura vurmuştur şimdi
hani kaldırımlarda pembe pembe
işveyle göz kırparlar ya insana
yakından bak onlara
en gözalıcı gül ağacını seç
ki kucaklayıp dikileyim karşına
'bu senindir! ' diyeyim sana
ne çok seversin bu rengi
pembeye analığımı katarım sevgiden
seherde bir haziran olurum hiç üşenmem
ilk nazarda yüreğin ısınır da
sanırsın gülistana dönmüşmüş kent
yalnızca pembe güllerden
uyanınca iyi bak etrafına
pembeleri ara orada olacağım
orada olacağız pembe ağacınla
ruhuna doluşacak menevişler
şifalar sunacağız merhem olup
'geçmişler olsun' derken sana
pembeler annendendir bu gün!
(Can parçam, gönül çiçeğim Ebru kızıma...)
(25 Nisan 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 26.4.2003 10:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Both of you are blessed for having each other...yureginize saglik....
TÜM YORUMLAR (7)