Pembe Tüy Şiiri - Ömer Yavuz Er

Stanbul-u Galata artık;
Sensiz gündüzlerimin uçsuz bucaksız,
Gecelerimin en siyah buluşma yeri.
Dalga dalga saçların yerine
Denizlerin dalgasındayım şimdi.
Köpük köpük haykırmada aşkımı
Lakin nefretimde büyük, döverken kıyıları.
Bir hal-i muamma bu yine, yeni, yeniden;
Sensiz kalmış sahipsizliğimin pembe tüyü,
Ölüme kucak açan pembe bir öpücük dokunuşu,
Yalnız sahillerin yalnız yolcusu gibi pembe
Kokusu çığlık çığlığa gülümsetiyor insanı.
Sevmedim ki ben senin gibisini daha önce,
Ve anladım ki sevmemişim senide ölesiye.
Sevmek sende bir öz, tende bir ürperi soluk
Yolunmuş kanatlarıyla içerimde pembe tüyler, yokluk…
Aşk insancaydı, benim seni insanca sevdiğim zamanlarda
15 Mayıs! Yıllar önce yine bugün pembe tüyler içinde
Yüreğimi yakından ilgilendiren biri doğmuş, tanıştım sonra
Ah! Gençliğimde arkadaş olduğum kız artık ölmüş içimde.
Ah! Onu ne kadar iyi tanırdım ben, tanıdığımı sanırdım
Budalaymışım meğer bu dünyada bulamayacağım birini aradım
Sevdim sadece, onu sevdim, yüreğimde hissettim
Çünkü onunla ben olmak istediğim her şeydim.
Düşen her pembe tüyde Yavuzi okunsun
Ve dahası ölmüş birisine, doğum günü kutlu olsun.