Siz görmediniz
benim bahçemdeydiler
kalbini kanatanların ellerine dikenlerini batırırdı
o kanlar güllerin mi gül aşıran
minicik ellerin miydi
hiç görmedik korkuyla kaçarlardı
küçücüklerdi
pembeciklerdi
gülücüklerdi güllerim
bir çardak asması komşusuyla aynı suyu paylaşırlardı
hiç geçtiniz mi kapımızın önünden
asmanın kırmızı üzümleri vardı
arka bahçeyi hiç sormayın incir erik dut ne varsa
sıvaları dökük kerpiç ev ve yan tarafta boş arsa
hepsi hepsi küçük kızın hayalleri ve kuruttuğu çiçekler
büyüttüğü hayaller kadar yaşadı
kırlardan çiçekler toplardı
haşin otlar kanatırdı küçük kızın minicik ellerini
tanıyordu mavi peygamber çiçeklerini
çoban çantalarını
hiç aklına gelmemişti
mavi papatyalar da var mıydı ki
meraklıydı soruyordu kendine
gelincikler de gelin olurlarken ağlar mıydı
binip bir ata al yazması yüzüne örtülü
ağlar mıydı görür müydük kaldırsak tülü
der miydi ki o da hem ağlar hem giderim
zaman zaman
siz de duyar mısınız konuştuklarını gülüştüklerini
benim pembe güllerimin pembe gülüşleri vardı
sonunda yıkılınca ev
donmuştur gülüşleri yüzlerinde güllerin
şimdi o boşlukta
mavi bir rüzgar esmeli değil mi serin seriin
bizim evin önünden geçtiniz mi
15-Ocak-2009-Ankara
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 15.1.2009 19:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'O nihal-i bağ-ı işve sana da eder temayül'
TÜM YORUMLAR (2)