Pembe Dantelli Ulus (Şiir)

Pembe Dantelli Ulus

Uysal bakışlı, mekânsız toy oğul Ey ulus
Daha dokuz turunçlu yola çıkmamıştın ustası Atam
Geldik toros kokulu oylumlardan inim inim
Hortumcunun elinde kaldı evin tapusu inler ulus
Umudun uzayan gölgesinde, şaşkın bakışlı fosur fosur
Beti benzi atmış dokumacıydı baban..! dinler ulus.

Sini aleminden gelirdi sesi Uyu uyu
Ta Hisarcık’tan kokardı nefesi! .. yat uyu.

Kumru gibi iç çektim çok katmanlı kentte Ata / Türk
Tartamadım yoksulluğun ağırlığını fersiz fener
Tek kale maç yaptık sorunlarımızla yoksul halkın
Kalede annen vardı, falsoluydu toplar sus pus
Yıkılmadı hiçlik duygusuna kapılan köylü yüzüm ağzı var
Keklik sekişliydi küreselcinin yilli oyunu! ? .. dili yok..!

Müdür, patrona peşkeş çeker Dan dini
Hacı yüreğe korku eker..! dan dini.

Muhacir kuşlar dış kapının mandalı Vur vur
Adamdan saymadı şeytanı kumda oynatan inlesin! ! ! Hırlısı
Sına (n) makla geçti hayat; akışına bırakılan hırsızı dinlesin…
Yaşamda aykırılıklarım yürek dolusu Taht alır
Ayaklanan aklım yalın kılıç taç giyersin
Koparacak bir gün küreselcilerin bayrağını! .. düşgünün olur…

“Yürü Bre Hızır Paşa / Senin de çarkın kırılır Nin ni
Güvendiğin padişahın / O da bir gün devrilir”* Nin ni

* Pir Sultan Abdal

Ali Akdemir
8. 3. 2002
Kayseri