Pembe bir kelebeğim bugün
dolaşıyorum kimsesizler şehrin de
tek,tek dokunuyorum yüreklerine
korkmayın
çekinmeyin
bende sizdenim
dercesine
dokunuyorum
gözlerinindeki kedere
dinledikçe yüreklerdeki
acıyı
ızdırabı
çaresizlikleri
pembe rengimde
alacalı benekler
oluşuyor
gözbebeklerine bakıyorum
kanatlarımı çırpıyorum heyecanla
o kadar büyük bir korku sarıyor ki
minicik yüreğimi
ne olur yapmayın
kalkın ayağa
bakın
bende geldim sizin yanınıza
tutun birbirinizin ellerini
zorluk lar aşılmadan biter mi
siper edin o acımasızca
yok edilmeye çalışılan
eziyetlere bırakılan
acı kuyularında
uyumak zorunda bırakılan
yüreklerinizi siper edin
yardım edin bana
dokunsun birbirimize acılarımız
kederlerimiz
ne olur kalkın
birlikte
hepsini yok edelim
bakın pespembeydim
yanınıza geldiğimde
benekler oluştu
güzelim kanatlarım da
yardım edin
savaşın
sizi anlamayan
yüreksiz yürekler le
savaşın
haksız dil lokmaların la
savaşın
aşk acısın la
savaşın kendinizle
insanı yok eden
ilk başta kendisi değil mi
silkelenin
kurtulun
üzerinize yapışan kirler den
zamanım yok
akşam olmakta
son bir gayret
kurtarmaya geldim sizi
ben kurtulamadım
siz özgürlüğe kavuşun
bir günüm var
ne olur kalkın
akşam olmakta
gün geceye teslim etmeden
sıyrılın
göreyim gülen dudakları
yürekleri
huzura kavuşayım
geceye teslim edeceğim
kendimi
ecelim bekliyor beni
zamanım bitiyor
gülün masum çocuklar gibi
korkuyorum
bakın rengim
kararmaya başladı
pembe rengim
ayaza dönüştü
gidiyorum
huzuru verin yüreğime
can çekişmeden
teslim edeyim
ruhumu
ben kurtarama dım kendimi
siz kurtarın gayret
ne olur son bir gayret
bari siz kurtarın
yüreklerinizi
yüreğimde
acı da olsa
bir ufak tebessüm ile
ecele teslim edeyim
sevgimi...
Kayıt Tarihi : 11.8.2008 10:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!