Duvarların bile üzerime geldiği bir anda
Hayat toprak olup cansız bedenle gidecek diye düşünürken...
Sen geldin…
Senin gelmen bir baharı getirdi sanki
Küçük bir çocuğu sevindirdi uçurtma uçururken
Bir yetim gülümsedi sanki başı okşandığında
Baharla birlikte sende geliyorsun ya
Açıyorsun ya kırmızı yapraklarını
Öyle narin bakıyorsun ki göklere
Öyle güzel eşlik ediyorsun ki rüzgârın senfonisine
Sana dokunmaya kıyamıyorum ya
Koparınca büküyorsun ya boynunu
Aklımın kuytularında bir düşünce...
Bu soğuk kış günlerinde..
Ah güneş..
Ne güzelde ısıtıyorsun düşüncelerimi bu ayazlarda..
Huzurun resmini çizmek fikri dolanıyor sokaklarımda.
Bulutlara bakıyorum..
Zaman uzadıkça daralıyor zannetmiştim ben oysa,
Bilmezken Aşk’ın tarifini..
Yavaş yavaş yoğurdum hamuru..
Biraz kabarsın istemiştim sadece..
Kabından taşacağını bilememiştim...
Bir tutam hasret atayım istedim..
Kimi hırçın bir dalgada buluyorum sevgini
Kimi yosun tutmuş taş bir kalpte..
Yüreğimin kıyılarına vurdukça demin,
Gece yakamozu gibi serinletir bendeki sahilinin..
Bazen bir deniz fenerinde saklı kalır yüreğim,
Bezen bir buğdayda saklanır matemim.
Yüreğimde saklı kalan kent,
Bir goncaydın,açıldın gül oldun..
Bir buğdaydın güneşine hasret serpilip harman oldun..
‘Değirmenler ne işe yarar? ’ derdim ya hep,
Anladımki öğütülen bir arpa boyu yol oldum..
Ellerin pamuk gibiydi anne sana dokunurken,
Seni yanı başımda bulurken..
Her yere yetişiyordun..
O kadar işi nasıl yapıyordun anne?
Hem o koca evde uğraşıp,hem bizimle ilgilenirdin,
Bıkmadan temizlik yapar,bizi kovardın ayak altından..koşardık hemen sokaklara..
Çocuk oyunu gibiydi seninle AŞK,
Kumdan kaleler yapardık hayaller ülkemizde,
Uçurtma uçururduk en tepedeki benim diye kavga edercesine,
Deterjan ve su ile buluşup baloncuklar çıkartırdık seninle,
Ve çıkan her bir baloncuk içine farklı farklı hayatlar sığdırırdık..
Yakalamaya çalışırdık onları,
Tek başıma bir hayata başlıyorum
Sıfırdan ve yalnız ikimiz için
Belki mutlu bir yuva kurabilmek için
Belkide yalnızlığıma bir nebze olsun ortak olabilmen için.
Zorlandım tabiki ilk başta
Direndim..Kolay olmamalı yılmak.
Aklımı kurcalayan bir soru var bu aralar:
‘ Yeter mi ömrüm seni sevmeye? ‘
Ve bunun ardından gelir sorular peş peşe…
Yanındayken de özler mi bir insan
Uykudan bile kıskanır mı seninle ilgilenmiyor diye?
Soluduğu havayı… Onu da kıskanır mı?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!