Peki Neden? Şiiri - Erdem Calikoglu

Neden diye başlıyor her sorum
Dalıp giden güzelliğine, ben
Öldüren her gülüşüyle beni, sen
Ama seni değil, kendimi sorguluyorum

Zaman geçtikçe unutur insan derler ya
Çıkmıyorsun ki kafamdan hiç, evet sen ya
Unutmaya çalıştıkça daha da batan,
Ama bir o kadar da içimde güller açtıran, sen ya

Gözlerinde yıldızları buldum
Detaylı bakınca ortaya çıkan
Güzel bakınca içinde kaybolunan
Ama bir o kadar da aşık eden

Sordum kendime hep
Her saniye yaptığım gibi
Neden ben diye
Sen olmayınca ben de yok oluyorum, nafile

Belli değil mi bu acının devamı?
Belirsiz gelmiyor mu ki her saat?
Bir mesajına bakmıyor mu bu yürek?
Yanmıyor mu aşkınla tutuşmuş bu ben?

Kaldıracak dermanım kalmadı
Bir kez yaşadıysam bin kez öldüm
Sana tutundum, sana ınandım
Seni sevdim, sana yandım

İlk görüşmemizdi o gün
Seni ilk gürdüğüm ama
İkinci defa tutulduğum o gün sana
Ölümümüm ilk günüdür bugün

Umutsuzca aradı seni gözlerim
Yalnızlık yorganı altında, yatakta saklanan
Ruhu çarmıha gerilmiş bir beden
Zorla yaşama tutunan ben

Ne kadar gittim desem de
Bir adım dahi atamıyorum senden uzağa
Arkana bakmadan koşuyorsun
Saymakla yetindim adımlarını ben ise