Pek Kusursuz! Şiiri - Seçil Karagöz

Biraz değer verince, kendini bir şey sandı;
Hâline de bakmadan kaprislerine kandı.
Bir dost kazanmak varken, yine kazanamadı;
Anlasa, anlamasa, hâli pek perişandı...

Tutkusu, özentisi kendine göre azdı;
Her şeyi iyi bilir, asla yanlış yapmazdı.
Hüzünlü olsa bile güler, coşar, oynardı;
Hatta dünya yıkılsa, asla umursamazdı...

Bencillik ve kıskançlık özelliklerindendi;
Hırçınlık ve çılgınlık güzelliklerindendi.
Beğenmezdi kimseyi, “Hayır! ” ilk sözündendi;
Pişmanlık duysa bile pişkinlik özündendi...

Derin iç dünyasında mutlak yapayalnızdı;
Bilinçaltında ise, çelişkiler durmazdı.
Kararsızlık düşmanı olunca hiç onmazdı;
Umut tükenmez ancak gerçeğe inanmazdı...