Pek Hoşudu Şiiri - Mutlu Alkan

Yokluk diye bir dert yoktu
Karnı aç olanın gözü toktu
Az olanı paylaşan da çoktu
Yokluğu pek hoşudu
Çokluğu pek hoşudu

Hor görülmez, kimse kırılmazdı
Sözler incitmez kimse alınmazdı
Ortada dursa mallar çalınmazdı
Arlısı pek hoşudu
Hırlısı pek hoşudu

Birinde olursa bininde de olurdu
Olmayanlar olanlardan bulurdu
Selam verilir, hal hatır sorulurdu
Sohbeti pek hoşudu
Muhabbeti pek hoşudu

Mahalle ve mahalle kültürü vardı
İnsanın adam diye bir türü vardı
İnsan olmanın tamı, küsuru vardı
Mahalleler pek hoşudu
Mahalleli pek hoşudu

Manavı, bakkalı, veresiyesi vardı
Önlükleri, önlüklerin kesesi vardı
Huzurlu vatandaşın neşesi vardı
Vatanı pek hoşudu
Vatandaşı pek hoşudu

Üç, beş, küçük, büyük esnafı vardı
Şark kurnazı vardı, harbi safı vardı
On kardeş de olsa bir odada yatardı
Esnafı pek hoşudu
Kalfası pek hoşudu

Sokaklar sakindi, sokakta oynanırdı
Görenlerse çocukları kardeş sanırdı
Hayat, komşularla birlikte yaşanırdı
Komşusu pek hoşudu
Komşuluk pek hoşudu

Çocuktuk, topu olan varsa o kraldı
Bez bebek, çamurdan araba vardı
Babalar güzel uçurtmalar yapardı
Çocuklar pek hoşudu
Çocukluk pek hoşudu

Ortada kalmazdı işler, vardı imece
Bir araya gelinirdi, uzundu her gece
Düşerse eğer biri, kaldırılırdı gizlice
Yardımseverler pek hoşudu
Yardımseverlik pek hoşudu

Saygı vardı, tutanların orucuna
Borcu olanlar sadıktılar borcuna
Cebindekiler yetişirdi ucu ucuna
Saygısı pek hoşudu
Sevgisi pek hoşudu

Çekirdek değil de köklüydü aileler
Kıymetliydi ailede dede ve nineler
Sayılır, sevilirdi babalar ve anneler
Dedesi pek hoşudu
Ninesi pek hoşudu

Pişirilenden komşuya gönderilirdi
Misafire gösterişsiz ikram edilirdi
Misafirliklere de çat kapı gidilirdi
Samimiyeti pek hoşudu
İyi niyeti pek hoşudu

Erken kalkılırdı, hareketliydi şafaklar
Doyururdu herkesi bereketli topraklar
Güvenliydi çoluğa çocuğa sokaklar
İnsanı pek hoşudu
İnsanlığı pek hoşudu

Gülmek sadaka, bunu herkes bilirdi
Taziyeye, düğüne mahalleli gelirdi
Severdik, sevilen yürekten sevilirdi
Sevmek pek hoşudu
Sevilmek pek hoşudu

Şehirlisi şehirli, köylüsü de köylüydü
İnsanlar âlemdi, gülistanın gülüydü
Karakterler sağlamdı ve de güçlüydü
Şehirlisi pek hoşudu
Köylüsü pek hoşudu

Tanırdı, bilirdi herkes kim kimin nesi
Eksik olmazdı sokaklarda çocuk sesi
Muhabbetti insan olmanın eğlencesi
Eğlencesi pek hoşudu
Eğlenmesi pek hoşudu

Birlikte gülerdik ve birlikte ağlardık
Arkadaştık ve yıkılmayan dağlardık
Yanmak gerekiyorsa eğer, yanardık
Arkadaşlığı pek hoşudu
Dostluğu pek hoşudu

Başkaları için yaşanırdı, an be an
Fedakârlığın zirveleriydi yaşanan
Ben değil biz duygusuydu varolan
Fedakârları pek hoşudu
Fedakârlığı pek hoşudu

İsraf yoktu, herkes tasarruf ederdi
Sıkışana tüm ahali yardıma giderdi
Derdi olan paylaşınca azalırdı derdi
Derdi pek hoşudu
Dermanı pek hoşudu

Hasta, kabir, akraba ve dost ziyareti
Ziyaretin de yapılmazdı asla ticareti
Yolda kalmış olana verilirdi ziyafeti
Yolu pek hoşudu
Yolcusu pek hoşudu

Bir kıyafetle üç beş çocuk büyürdü
Öğrenciler okula giderken yürürdü
Edebi, ahlakı herkes ailede görürdü
Edebi pek hoşudu
Ahlakı pek hoşudu

El örgüsüydü eldiven, bere, kazak
Naylon torbalardan yapılırdı kızak
Yakınlar yakındı, uzaklar da uzak
Gurbeti pek hoşudu
Hasreti pek hoşudu

Ayakkabılar, elbiseler büyük alınırdı
Alındığı gün kucaklanır da yatılırdı
Yırtıktan utanılırdı da yama yapılırdı
Yenisi pek hoşudu
Eskisi pek hoşudu

Geçen geçti, gelecek sancılı sanki
Kalmadı kimsede yaşama şevki
Yarınlarda dünleri buluruz belki
Gelmişi pek hoşudu
Geçmişi pek hoşudu

Arfaoğlu bu söylenenler az bile
Ancak bu kadarı geldi aciz dile
Şimdi olmuşuz maddiyata köle
Söylemesi pek hoşudu
Susması pek hoşudu
26.11.2019