Pejmürde Şiiri - Beytullah Ustani

Sen kadın! Bir yabancının koynunda
-Aşkı cehennem ateşiyle yıkanan-
Prangalar giymiş kalbinin zifiri karanlığında
Bedenini dolunayın ruhuna adayan

Bilmez, bilemez senin gibiler değerini
Yalnız bir kalp uğruna yaşayan sefirlerin
Ancak ve ancak kölesidir bunlar namütenahi
Bir kağıt parçasına avam olan sefillerin

Yaşamak böylesine coşkun denizlerde
Ak pak suyu bile zehrederken varlığın
Dileyecek olsam ki huzur tek bir saniye
Kırk gün kırk gece hesabını soracaksın

Fakat nedendir koşmuşsun ayağının tozuyla
Üçüncü şahsın koluna -ki böylesi nadan görmedim-
Söyle yine hangi pejmürdenin kandın da yalanına
Murdar kalbini aşka layık zannettin?..