Istanbul Bakirkoy 7Aralik
Bir şehrin tozu, ipek bir perdeye yapıştığında
renk parlak kalır, hakikat matlaşır.
Aynaya her dokunuş, yüzü değil, suyu dalgalandırır
su durulmadan, dibe bakılmaz.
Gül bahçesinden sürgün edilmiş bir genç kadın,
adını kendi sesinden saklarken,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta