Pazartesi 15.20 Şiiri - Zeki Tüyen

bahar çiçekleri dallarında doğanın
sızıları yüreklerin seviden yana
nice arayışlar sonsuzu edimsel
sonra ne bileyim bir karşılaşma öylece
elinde birkaç kitap, gözlerin yeşil
bir daha öyle ansızın çıkagelme nolur
aylardan sonra ve birden bire sen
şaşırmadım dersem kuyruklu yalan olur

öğle vakti baharın ışıltısı her yanı saran
yollarda bizim gibi çocuklar gururlu
ve omuzuna yüklenmiş sanki mutluluklar
dudaklarınsa hep öyle işte dayanılmaz
büyük harflerle yazdım bakışlarını
gözlerini içtim doyasıya aylar sonra
içimde bir yaz güneşi her yanı aydınlatan
umutlarım denizler gibi içim sıra kabaran
umutlarım öksüz çocuklar gibi mahzun
oysa hep yenilendim yeniden doğan günlerde
tutkuların ormanlarca senin değil mi
tel tel saçların rüzgarda ne güzel
günlerden pazartesi saat 15.20

ankara; 4.06.1975