Pazargünü Şiiri - Perihan Pehlivan

,

Hep bir şeyleri hatırlarım üzüldüğüm
Bir boşlukta gibi olurum,
Hani dinlenme günü derler ya
Aksine daha çok yorulur ruhum.
Pazar günü.

Çok şey yapacağım diye.hayal kurduğum.
Çoğu şeyleri yapmayı unuttuğum.
Yada imkansızlıklarımla boğuştuğum
Bir gündür pazar günü.

Böyle bir pazar günü yine işte.
Uyandığımda kendimi karanlıkta buldum.
Sigorta atmış!
Üç katı inip çıktım.
Pazar günü.

Bak işte dinlenmeden başladı yorgunluğum
Bir duş alayım dedim,
Su yok, başladı istemeden huysuzluğum.
Pencereden baktım, hava bulutlu ve soğuk.
Sokakta ürkütücü bir sessizlik var,
Pazar günü.

Her yer çamur içinde,
Kaldırım taşları sökülmüş.
Anlaşılmaz bir bezginlik.
Pazar günü işte.

Bir kahvaltı yaptım öylesine.
Lap tabımı açtım ve uzaklara kaçtım.
Öğrencilik yıllarımı hatırladım;
Cuma günü öğleden sonra,
Evciler evler giderlerdi.
Ben, leyliydim.
Bir saat iznimiz olurdu cumartesi günleri,
Bazen çarşıya çıkar, ufak tefek işlerimi yapardım.
Ve pazar günü;

Sabah, banyo ve çamaşır.
Öğleden sonra sıkıntıdan patlardık adeta.
Değişen bir şey yok aslında,

Televizyonda oyalamıyor insanı.
Tabii acı sürprizlerde yaşanır.
Tüm bunların dışında,

Bir pazar günü annemi yitirdim,
Bir başka, pazar günü eniştemi.
Başka bir pazar günü oğlum okuldan ayrılmış.

Yada hükümet gece yarısı zam yapmış.
Hani dinlenme günü ya.
Aslında pazartesiye stres yığma günü bence,
Çalışanların çoğu pazartesi ölürmüş,
Yâda hastalanırmış çoğu pazartesi günü.
İşler, alabildiğine yoğun olurmuş,
Patronların çoğu, o gün öfke saçarmış.

Eh nede olsa elmanlar dinlenmiş ya!
Vel hasılı ben pek dinlenememişim
Pazar günleri.

3KASIM 2008-02-20