Birkaç buğulu görüntüydü hayatın
Hayal meyal anlıyordun onu yaşarken
Birkaç özel öpücüktü niyetin
Hayal meyal anlıyordun kimi öptüğünü sarılırken
Birkaç zavallı adamdı dostların
Açıldığında göremiyordu yerden kaldıracak birini ellerin
Birkaç önemli andı ağladıkların
Ellerini açtığında alamıyordun karşılığını Tanrıya isyanının
Sonlarında imalı başlarında efkârlı, anlamlı anlamsızdın dumanlı İstanbul geceleri
Hele o ellerin kavuşmuş son sigaran tükenirken verdiğin aşk öğütleri
Kandili sönmez avuntu saatleri, kimi dinleyenlerin bitmeyen iç çekişleri.
Biraz sitemkâr biraz çocuksu ve de garip adamdın sen nefesin hala tenindeyken
Çok da yakışıklıydın yüksek kaldırımlı pazar sokağında ellerin ceplerinde yürürken
Sözlerin kabullenmiş ayrılığı yüzünde acı bir tebessüm, ama hala cesur adamdın son nefesin tükenirken
Gaddarların insafıyla yaşadığın bu toprağın kadar gani, üstelik çok da kral bir zavallıydın
Son Pazar sokağı gezintinin göz kamaştıran ihtişamında bile ağır ağır yürürken
Sen birçok adamdan daha adamdın
Kayıt Tarihi : 24.3.2008 00:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!