Herkese hayirli pazarlar,bu gün yeni bir anımla sizlere geldim. Biliyorsunuz on günlüğüne HAVA kampına 1965 mezunları katıldı,bende yazdığım şiirlerimden arkadaşlarıma okuması için götürdüm.Emekli öğretmen bir arkadaş
-Verirsen şiirleri ben motelde sessiz sakin okuyabilirmiyim? Bende -Tabi şiir seven birisini görmek beni mutlu eder dedim.Ertesi gün eşi bir hışımla
-Bak bu gece sinirimden uyuyamadım sen
kocanı deşifre etmekten utanmadın mı?
Deyince ben şakayı sevdiğim için onunda
bana şaka yaptığını sandım.-Bak ben böyle bastonla gezmemin sebebini biliyormusun der demez.-Bak bizim camiada senin gibi kocasını kötülüyenlere iyi gözle bakmazlar demesiyle ben işin şaka olmadığını anladım.eşide.-Oyazmış ben senin yaptıklarını anlatan kitap çıkaracağım demesiyle adam eşine.-hazırlan istanbula dönüyoruz dedi ve gitti,eşide
arkasından kalktı,ben nasıl üzüldüm sanki sebep olmuştum kendimi suçlu hissettim arkadaşlar -Yok ayol kadın emekli öğretmen çocuk mu dediler.Aradan biraz geçti adam bir hışımla geldi bana
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
