Pazar Sabahı Şiiri - Özlem Malkara

Sevmiyorum pazarları,
Şehir ölümü giyiniyor
Yazık ki bu ölüm naftalin de kokmuyor.
Tetiği kim çekti,
Faili kim bu cinayetin?
Orası muammaya dair!
Kulağıma yalnızlığı fısıldıyor sokaklar
Tek başınalık böyle mi inmeli
İnsanın yüzüne tokat gibi!
Böyle mi acıtmalı insanın içini
Gazetelerin cafcaflı pazar ekleri.

Sevmiyorum pazarları
Şehir uykuya teslim,
Şehir korkak, savunmasız!
Otobüsler ard arda bomboş geçiyor sokaklarda
Hiç mi gitmek isteyen yok bir yerden bir yere?
Bir kahvaltı keyfine mi tav herkes,
Üstüne de sabah kahvesi...
'Bugün pazar! ' diyorlar
Lami cimi yok...
Taze ekmek hiç kıymete binmemişti böyle,
Yumurta rafadan olmazsa
Yemez evin küçüğü!
Çayı da çok demlemeli,
Kaçarı yok uzun sürecek pazar leşliği

Sevmiyorum pazarları
Göz göre göre kuşatılıyor şehir
Kar maskeleri yok yüzlerinde
Haydut değiller, soyguncu da...
Üstelik sadece üç kişiler
Camdan bacadan değil,
Kapıdan zili çalıp da giriyorlar
Her ev onlar için uğranması gereken bir istasyon
Hoşgeldiniz, şöyle buyrun:
Pijama, Terlik Televizyon!