Pazar Kahvaltısı Şiiri - Emre Ozoran

Sabahın köründe kalkmışım(,) yine(,)
Ses(n) siz...
Kuş cıvıltıları saatlerdir devam ediyor da
İnsanlar, herhalde, evlerinde.
Dışarıdakiler bile
Sanki öylesine...

Pazar

Artık pazar,
Asfalt kenarlarında, araba egzozlarıyla,
Oturmak için sıra beklediğin(m) iz
Üstüne para verdiğimiz bir serpme* işkence

"Yeme kardeşim o zaman"
-Yemiyorum.

Ama,
İçimden istiyorum:

O sandalyede olmayı;

Peyniri zeytini taneyle yemeyi,

Çay için sana değil garsona seslenmeyi.

Dinlemeyi;
Günlük uğraşlarında boğulduklarından
Küçük burjuva düşleri kurduklarından
Beğenmediğim insanların,
Benimkisinin aynısı hayat hikayelerini.

Masaların arasından geçerken
Afedersiniz “kıçımla” ittirdiğim sandalyenin
Sahibi beyden özür diler gibi
Gülümsemeyi

Belki sevilmeyi
Yalnız kahvaltı etmemeyi
Bir kez daha istiyorum.

“Pardon, bakar mısınız?
Omlet mantarlı olacaktı.”