PAZAR AKŞAMLARI
Serinletir meltem gülüşleri,
Alev alev yakar gün boyunca.
Sessiz, sakin sevgi dalgaları,
Hırçınlaşır gün kaybolurken.
Kıstırıverir kuytu köşelerde,
Amansız öper, garip garip.
Huzursuzdur Pazar akşamları.
Yaklaşırken istemsiz gara,
Sığdırılamaz istekler dakikalara.
Kenetlenmiş arzulu eller,
Ayrılamaz dolu dolu gözler.
Bitmek bilmez bir türlü buseler,
Kifayetsiz isyankâr sözler.
Kısadır Pazar akşamları.
Yaklaştıkça kalkış saati,
Başlar ayrılmadan ayrılık hasreti.
Gürledikçe ‘Yolcu kalmasın! ‘ sesi,
Tükenir yanan yürekleri,
Göl göl olur yağmur gözleri,
Dağ dağ olur minik yürekleri.
Pek sevilir Cuma akşamları,
Sevilmez asla Pazar akşamları.
22.09.1999 — 00.11
ANKARA
Kayıt Tarihi : 10.2.2007 22:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kayseriden Ankaraya giderken otobüse bir türlü ayrılıpta binemeyen iki sevgiliye hitaben yazıldı. Kız muhtemelen haftasonu için cumadan kayseriye geldi ve pazar akşamı dönecekti. Ama otobüsün yanında bir türlü öpüşüp sarılarak ağlamaktan ayrılamadılar. Tüm yolcular bu sevday bakıyordu. Kimi İmrenerek kimi kıskanarak. Bende şiir yazdım Ankaraya indiğimin akşamı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!