Pazar Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

Pazar günlerden,
gümüşi bir ufuktan güneş sızıntısı biraz.
Hayli geçkin bir zaman başladığımız yerden.
Bir zaman gün yüzlü dizelerim de oldu,
çocuksu sabahlarımda, sonrası hep böyle akşam…
Işıkları yanmaya başladı evlerin,
güneş sızmıyor artık bulutlardan.
Kararmadan hava haykırmalıyım aydınlığa,
yüzlerin, gözlerin, sözlerin yalan, hep yalan…
Ama biz bu yalanları sevdik, ne yalan çok sevdik.
Günlerden Pazar, olsa ne, olmasa ne yazar,
alıştım yalnızlığa, sarhoşluğa ve kahpe hayata
adam bildiğini yazar, ölüyorum azar azar.
Bu ölmek değil biliyorum, biliyorsun aslında
daha çok doğuyorum tastamam ben gibi
külse kül, gülse gül, doğuyorum ben gibi
azar azar günlerden Pazar…