Paylaşmak Güzeldir Şiiri - Şerife Çoban

Vaktiyle bir ormanda,
İki ayı yaşarmış.
Birinin adı Manya,
Diğerinin Manda’ymış.

Bu iki ayı kardeş,
Geçinmeyi bilmezmiş.
En ufak bir sebepten,
Hemen kavga edermiş.

Bir gün Manya ormanda,
Bir et parçası bulmuş.
Bunu gören kardeşi;
“İsterim” deyip durmuş.

Manya mecbur etini,
Manda’yla paylaşacak.
Ama azını ona verip,
Çoğunu kendi alacak.

Manda itiraz etmiş;
“Ortadan bölüşelim.”
Manya “hayır” demiş,
“Ben buldum çoğu benim.”

Bunu gören tilki de,
Fırsatı kaçırır mı?
Hemen bir bahaneyle,
Atılmış ileriye.

İsterseniz etinizi,
Ben bölerim sizlere.
Terazimi alayım,
Beni bekleyin hele.

Kardeşler beklemişler,
Tilkinin gelmesini.
Elleriyle sımsıkı,
Tutarak etlerini.

Kurnaz tilki etleri,
Tek tek kefeye koymuş.
“Sağ kefe ağır oldu; ”deyip,
Etten bir parça yutmuş.

Bu defa sol kefede,
Etler ağır gelince,
Bu defa da oradan,
Başlamış kemirmeye.

Böylelikle etlerin,
Hepsini bitirmiş.
Bir şey kalmadı diye,
Teraziyi göstermiş.

Tüm etler bitince,
İki kardeş ağlamış.
Kurnaz tilki sinsice;
Gülerek açıklamış:

Paylaşımcı olursanız,
Hep siz kazanırsınız.
Böyle davranırsanız,
Daha çok ağlarsınız.