Payas Şiiri - Bayram Yelen

Amanos’la Akdeniz’in arası,
Yaşanası bir yer inan, burası,
Bir cennet ararsan; PAYAS orası
Dağları, ovası cana can katar,
Ova terler, yayla yorganla yatar.

Körfez kıyısında altın bir hale.
Yan yana duruyor; külliye, kale.
‘’ZEYTİN’’ selam verir; bin dört yüz yıla,
Külliye’ yi yaptırmıştır Sokullu.
Payaslı hem güzel, hem de akıllı.

‘’Ayşekadın’’ fasulyeyi burda ye.
Ispanaklı, etli ‘’kömbe’’ durda ye.
Künefeyi, reçelleri şurda ye.
‘’MERYEM ANA’’ suyundan da içmeli,
‘’İPEKYOLU KÖPRÜSÜ’’nden geçmeli.

‘’PAYAS STEM’’ kullandırır akılı.
Ovaları türlü tahıl ekili.
İncir, limon, erik, zeytin dikili.
‘’İSDEMİR’’ de çelik olur, demirler.
Payas’ ta olunca, uzar ömürler.

Adana’dan, Antakya’ya otoban.
Portakal bahçesi, burda iki yan.
Payas’da yaşamak; can katıyor can,
Gün batımı ‘’CİN KULE’’ den izlenir.
Et, balık yapılır, biber közlenir.

İnsanı çalışkan, güler yüzlüdür.
Yalanı sevmezler, doğru sözlüdür.
Endemik bitki ve canlı gizlidir.
‘’ YARIK KAYA’’ yağmurlarda sel verir,
Rüzgâr eser, kuvvetlice yel verir.

Ortasından geçer, bir büyük dere.
Cömertlik yakışır, Payaslı ere.
Yaşayanlar, bir kez Payas’ı göre.
Sağlıklı, sıhhatli insanlar olsun.
Huzuru bulsunlar, yüzleri gülsün.

Yeleni, diyor ki: Burası PAYAS
Uzak dursun burdan, elem ile yas.
İzzet, ikram olsun; her yere pay as.
Aç olanlar imarete giriyor.
Eksilmiyor, Allah gene veriyor.