Patulya Şiiri - İbrahim Tunçkaya

Ben ki geceyle gündüze refakatçiyim
Ben ki gözleri kan çanağı
Ben ki bin yıldır yol gözleyen nöbetçiyim
Hayat uzun derdi çoktur
Üzgünüm patulya yarın diye bir gün yoktur…!

Çünkü şiir her çağda yazılmalıdır
Çünkü şiir dün yazılmıştır
Çünkü şiir bugün yaşanmıştır
Çünkü kötü şiir yoktur
Çünkü anlatacağımız çoktur
Dün
Bugün
Ama yarın diye bir gün yoktur...!

Boynu bükük kaldı cümlelerim
Her harfi b/aşka ağlar
B/ulaşmış nirvana'ya
Söylesene 'patulya'
Bulutlar tanışırken mi ağlar
Ayrılırken mi...?

Doğmalar zamansız
Zamansız her ölüm
Her aşk biraz imkansız
Bir kelebeğe tarih sorulur mu...?
N'olur sorma...
Ahh kalbim acıyor
Kayboldum kendi sokağımda
Kendi çığlığımı kendim duymadım
Yokluğunda döküldüm 'patulya'
Kaç ömür geçti saymadım...!

Tarifi yoktu acı'nın
İzleri vardı
Tanırım acı'yı
Aşk acı'yı tanır mı...?

Kaç zamandır uyumadım
Gece ile gündüze tanıktım
Vardiyadan vardiyaya
Sana öfke duymadım
Gece güneşe darıldım, gündüz ay'a
Kaç şehir uyuttum uykusuzluğumda
Başımı yastığa koymadım
Yokluğunda çürüdüm 'patulya'
Kaç asır geçti saymadım...!

Tarifi yoktu sensizliğin
Anlamı vardı
Tanırım yokluğunu
Yokluğun tarifi mi vardı...?

Bakışlarımda kor ateş'ler taşırım
Sen gideli
Tutmadım başka bir eli
Bakamadı kimse
Kimseye bakmadım
Yokluğunda üşüdüm 'patulya'
Kaç bahar geçti saymadım...!

Tarifi yoktu tarifinin
Anlamı da yok
Tanımam tarifini
Aşk'ın tarifi mi vardı...?

Kaç gece uyur kendi karanlığında
Kaç sessizlik duyar kendini
Kaç gün aydın doğar
Kaç yalnızlık tanır birbirini
Kaç sorunun cevabı sensin
Yanıt yoktu...
İşte bu yüzden
Ne senden ne aşkından caymadım
Yokluğunda kurudum 'patulya'
Kaç Ö L Ü M geçti S / A Y M A D I M...!