Kan rengi sabahlara uyanıyorduk,
Demli çaylara
Ayrılık atıp,
İçiyorduk kahvaltı saatlerinde.
Bir buz kalıbını kırar gibi, kırıyorlardı bizi…
Kimsenin suçu yoktu;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta