Patlamalar Şiiri - Yorumlar

Evet; böylesi yaşamların var olduğuna kanıt oluşturması bakımından donanımlı bir sunum.
Yaşantılarımızın hangi noktalardan gerilen çizgilerin bileşkesine oturduğunu çok iyi projeksiyonluyor ÇEŞTEPE.

Dramatik formu okuru kesinlikle denetim altına alacak değin başarılı bir şiirdeydim.

Karşıtlıklar üzerinden sağlanan somutlamalar dikkat çekiyordu.İnsan tek'inin durumlarını üç boyutludan da öte bir başarıyla gösterime sokan Değerli ÇEŞTEPE'yi tebrikliyorum.

Nicelerine.Erdemle.

Duyarlı yüreğin usta kaleminden akan şiir, soluğumu kesti gözyaşlarım usulca yanaklarımdan aktı.. Ne diyebilirim ki hocam umarım tüm yeryüzündeki insanların yüreğinde de insanlık patlar.
Kaleminiz daim olsun hocam, hep yazın emi.... Tebrik ve saygılarımla.

-Annem namluya karanfil eksem büyür mü? Son günlerin acılarını gözler önüne seren bir şiir..Yüreğinize,kaleminize sağlık..Kutlarım,saygı ile..

çok güzel duygulu anlatımızicandan kutlarım

Duyarlı yüreğinize sağlık dilerim çocuklarımızın geleceğini ellerinden almasınlar fidanken büyümelerini engelleyip çocukluklarını ellerinden almasınlar oyun oynayacak güzel yıllarını çalmasınlar çocuklarımız korku ile yaşamasınlar silahların gölgesinde olmasınlar hür ve özgür bir çocukluk yaşasınlar bu yaşam onların hakkıdır ellerinden alınmasın korku olmadan korkusuzca sevgi ile oyunlarını oynayabilsinler din dil ırk ayırmadan onların çocukluklarını ellerinden almasınlar silahlar susmalı yürekler konuşmalı silahların yerini sevgi almalıçocuklarımız sevgiyi bilmeden korkuyumu yaşamalı bence korku yüreklerden sökülüp atılmalı dilerim çocuklar mermi yerine şeker yemesini bilmeli dilerim korkusuz bir nesil yetişir silahsız bir ömür yaşarlar çiçektir onlar bakım gerekir sevgi gerekir okurken çok ama çok duygulandım insan olarak artık yüreklere sevgilerimizi ekmeliyiz çocuklarımızın yüreklerinden sevgiler gönül bahçeleriden gülleri hiç eksik olmasın kaleminize sağlık kutlarım sizi.Saygı ve Sevgilerimle.

sevgili cecqt hocam şiiri okurken çocukluğu aklımageldi o yoksul ailenin direği babamada asker olmuş anam 4 çocukla tekbaşına kalmış ben hsatlanmışım ölmek üzereyken döert kilometre uzaktaki baba ennem yet,şmiş ve beniallım götürmüş üç yıl annmeden yarı babamdan ayrı yaşamışım acıktım dediğmde annem armut hoşafını beze sarıpmeme gibi vwirmiş ağzıma bu gün torunum geldi daha bey aylık çocuklarne kdar masum nekadar sevimli ve ne kadar hoş görülü sizm şiirnizde kiçocukta meraklı soruyor ammenne hep kedrlihep hüzünlü çocuğunun masum sorlarına cevap verememenin hüzünğnğ yaşıyor candna aktluyoru

''/sırtım kızgın lavlarda., gözlerim gökyüzünde bir çocuk yıldıza bakar
çaresizliğimden ateş alır beynimde bütün fitiller, insanlığım patlar………/'' Duygulanarak okudum.Gerçekleri tokat gibi yüzümüze vuruyor. Ama
ne acıdır ki insanlığı patlamayanların insafına kalmış bazı şeyler.Kutluyorum .Kaleminiz daim olsun.Saygılar...

Çocuk, daima merhametin sembolü olmuştur.

Çocuk her yerde, canlıların en masumu, en güçsüzüdür.

Çocuk, adeta usta bir ressamın elinden çıkan bir tablo gibidir.

O tabloya bakarak, neler yazsan, neler söylesen bitmeyecektir.

Görsel olarak, ağlayan bir çocuk tablosunu, yazılı metinlere dönüştürmüşsünüz, bu güzel ve etkili şiirinizde.. Yüreğinize sağlık ve verdiğiniz o ciddi emek için sizi tebrik ediyorum….

Şiirinizi okuyunca, şu ünlü ağlayan çocuk portresi aklıma geldi. Tüm dünyada bilinen adıyla “Bragolino” adındaki italyan ressama ait resim. Sonradan öğrendim ki bu resim bir tane değilmiş, birçok ağlayan çocuk portresi yapmış bu ressam. Neden yaptığı bilinmiyormuş bu resimleri...Bazı efsaneler uydurulmuşsa da...

Ama benim bir hipotezim var. Sanırım bu günleri görüp bu ağlayan çocuk resimlerini yapmıştır diye düşünüyorum.

Güçsüzün üzerinde güç denemesine yapmaya kalkışmak, büyük bir insanlık ayıbıyken, bu ayıba savaşta ağlayan çocukları da katmak insanlığa vurulan kirli lekedir bence…

Özellikle de ağlayan çocuklar, her zaman ilgi odağı olur ve olacaktır. Savaşın olduğu yerlerde sadece, annesini ya da babasını, kardeşini yitiren çocukların ağlamaları geliyor kulağımıza.

Çocukların gözündeki o korku ve kaygılı bakışı hangi silgi ile silebiliriz ki...

Nasıl gözlerinin içine yaşamın güzelliklerinin doldurabiliriz ki...Bilemiyorum…

O gözü yaşlı çocuk;

Futbol oynayken veya bisiklete binerken dizini yaraladığı için değil,

Oyuncağı hasar gördüğü için değil,

Parmağı kapıya sıkıştığı için değil,

Ayağını kaldırıma çarptığı için değil,

Ülkesi dağıldığı için, sevdikleri sevecekleri gözünün önünde öldüğü için, maddi manevi olarak herşeyini yitirdiği için, hayallerine son verildiği için, savaşın tüm kötü yönlerine şahit olduğu için, vicdan ve merhameti sıfırın altında olan insan görünümlü canlılarla karşılaştığı için onlardan korktuğu için ağlamaktadır.....Saygılarımla...

tam puanla duyarlı kalemi taçlandırmak istiyorum korkaklar ülkesinde. herkes sandalyesine koltuğuna sıkı sıkı sarılmış patlamalar ölümler kimin umurunda

kutlarım dünya barıştan yana kurak insanlık korkak geleceği çalınmış çocuklar hayalleri yıkılmış kirletilmiş kadınlar ve toprak olmuş gençler yada sakat kalmış gelecekler.