Patikalar Şose Oluncaya Kadar

Karlı dağların başında,
Dumanların altında yaşadım.
Baharım, yazım olmadı,
Hep kışlarla boğuştum.
Bana kaldırımlarda yürümek,
Nasip olmadı.
Hep patikalarda yürüdüm.
Bana medeniyet dedikleri,
Şatafat hiç arkadaş olmadı,
Bana arkadaş, köylümün köpeği...

Karanlıkların ortasında bir ateş yaktım,
O ateşte pişirdim ekmeği.
Önce küçükler, sonra büyükler yedi,
O ateş hiç sönmedi içimde,
O içimde, bir başka biçimde.
Biri orda kalır, öteki yanar,
Dağ başından ovaya inerim,
Bir başka vadiden içeri girerim.
Patikalar, ben hep sizinleyim,
Şose olursanız da beraberiz.
(1988 Mesudiye)