Patikalar Şiiri - Mustafa Sevimli

Asfaltları sevmedim hiç
Hiçbiri dağların doruklarına yol olmuyor diye
Dağların mahrem yerlerine
Her ne kadar
Beni düşürse de
Kanımı akıtsa da
Bedenimi ağrıtsa da
Patikaları yol bildim kendime
Patikalar
Kalabalıklardan kaçanların yolları

Senin yolların da patika
O yüzden acıyor bir yanlarım
Ağrıyor
Ama yine de
Yollarında yürümek
Keyiflendiriyor beni

Patikalar zor yollardır
Hiçbir yerinde işaretler yoktur
Sonsuzdurlar
Yol ayrımlarında hangi yola gideceğine
Karar veremezsin
Daha doğrusu
Yol ayrımları yoktur patikalarda

Yol çakıl taşlarıyla
Dolu olmasına rağmen
Yolun kenarlarında rengârenk çiçekler
Mis kokulu ağaçlar
Ve etrafında
Şakıyarak uçuşan
Türlü türlü kuşlar vardır
Hâsılı
Bir ruh vardır

Bazen gülleri koklayabilmek için
Çakıl taşlarına takılıp
Yere düşmek gerekir
Bazen küçük bir tohum vardır yerde
Bir damla suya hasret kalmıştır
Bir damla kan akıtman gerekir
Düşersin
Bu yüzden
Elin çizilir ayağın çizilir
Ve dökülür bir damla kan
O küçük tohumun bağrında hayat bulur

Yalnız insanlar
Zor insanlardır
Ve patikalar
Zor yollardır
Zor insanların yollarıdır

2005