Pata Küte Şiiri - Zeki Tüyen

akarsuların akışı,
bir çocuğun bakışı kadar yalındır öylesine
koysan elini haritaya
dünyayı keşfedebilirsin belki
gemiye binmeden keşfedebilirsin belki
neresi hangi ülke ezbere bilebilirsin
karartılmış zemheri gibi gecelerden
bir sarılırsın, bir sarılırsın ki yalnızlığa
sanırsın koşarak gelecek birileri, yanılırsın
bir yaşam özdeyişi kuşatır zihinleri inceden
"to be or not to be" gibisinden
kamyon arkalarına, duvarlara yazılır
bilinçlere kazınır ustalıkla
güneş tinsel yengiyi resmedebilir örneğin
başkaldırıyı resmedebilir gönüllere
ve ansızın ağlatıya dönüşen çığlıklar arasında
düşün ki bütün ağaçları doğanın isyanlarda
sanki kutsal ayetlerce donanır hüzünler
belki kadınlar dayanışmayı doğurur yeniden
doğurganlığı doğurur da kurtulur evren
akşamdan kalan umutlar sabaha bırakılır
her gün saat beşte uyanır insanlar, dünü unuturlar
bulvar kafelerinde çaylar içilmese de sabahları
çokçası umuttur yaşatan insanları

dün ilk yazı gördüm düşlerimde
ilk yaz ipil ipil salınıyordu
bando mızıkaları çalıyordu kasımpatılar
nice siyah beyaz resimler bulutlara kazınmış
yazgının kök salması gibi toprağa
kurdeşen, ayazma ve çiçeğin
sözüm ona deniz kıyıları sütliman ve sakindir
bir elin hamaratlısı kadar sakindir sözüm ona
ve acılara dayanmak kadarsa hayatları herkesin
ekşi elmalar konulurken dipsiz sepetlere
geriye ne kalır artı eksi sapmadan başka

bir değişken ruh esintisi özlenen şimdi
ah, pata küte uğultuları yüreğimin, pata küte

istanbul; 10.10.2020