Pası çiçek tozuyla silmek adına

bir umman ki sevgiler uğuldar derinliklerinde
sevgiler coşar
bir bahçe ki, şevk ile yürünür tarhlarında
şavklar saçılır yediverenlerinden
hasbi bir tebessüm ki
kalbi bir yakınlık ki
bir teşekkürün adı çünkü
bir derin şükür makamı

adını anmadıklarımız söndürüyor şimdi içimizdeki ışığı
nefsimize olacaklar ruhumuza kader yazdırtıyor
çığlık çığlığa kuleler tırmanıyoruz
bir yıldırım yalımında şavka gelmiş
anlık bir silüetle vurulup
düşüyoruz çöl kızı leylanın kara sevdasına

geceye iniyor nurlar
ekimlerimiz ,kasıma dönüyor
yeni bir hayatı formatlamak düşüyor bahtımıza
maverasında bir hayat şimdi sürüklediğimiz

içimizdeki haşarılıkları terbiye eden
aşka doğru bir yöneliş
dışımızdaki kötülüklere karşı bir dayanışma başlıyor
oysa kuraldı
bir Allah,
bir dahi çoban yıldızı da olsa şahidimiz
sapmamaktı sevda yolundan

kalın duvarlı dayatmaları
keskin köşeleri aşabilmek adına
güzelleştirmek içindi içimizi
pası çiçek tozuyla silmek adına
ta ki kalbimizin en şah vuruşuyla
darmadağın olsun diye saflar
devrilsin diye kaleler ardındaki şahlarımız

zamanın kadim koridorlarında
ayak izlerine rastladığımız
o nazik beyefendilere
nazenin hanımefendilere ne oldu şimdi
hani aşıklar sevdiklerine iltifatta bulunur ya
onları nazikçe nezakete davet ederlerdi ya
neredeler…

hani zarifler, çelebiler
muhabbet fikrini ne zaman kaybetti dünya
ve isim haneleri karşılıksız şimdi
sevgi cümleleriyle başlanan dönemlere
ne oldu sahi

bir gülümseyişe
bir bakışa
bir merhabaya
tam vaktinde bir gönül almaya
ta yürekten bir teşekküre
ne oldu sahi

redfer