Pasaportsuz çocuk ütopyası

allahını içinde unutmuş çocuğun dilinden dökülen ilk cümle kadar temiz bir kağıdın,büyüyünce uçurtma olmak isteyen düşü kadardı boyundan büyük bir ressamın o kağıdın üzerine ustura ile çizdiği
ilk resim,ve ülkem senin şahdamarından ve kalemimin boş zamanında yarattığı tanrının gözleri kadar güzeldi
kimse gelmedi o sürgün edilen masalın maskeli balosuna
ve kimse gitmedi geri, çocukluğumun kaldırılan vizesine rağmen
ayaklarınla ezdiğin şarabın yaşamak isteyen halk aşkına
ülkem pervasızca alırken damarına otostop çeken o uyuşturucu imgelerin kafası güzel şiirlerini
bir tek sen ayıktın gecem
bir tek sen ayıktın,silüetini berdelde kaybeden güzel orospum
sen ki evinin kapısını açan rahmin gibi tüm çocukların hoyrat düşlerine
tanrı beş vakit namazını kılıyordu önünde bitmeyen secdende
sen ki tanrıya vahiy indiren o kutsal kadın, saçlarından sızan kızıl düşlerin arka bahçesinde gömdüğüm şah ı cümlelerin
cümlelerim ki şah a kalkıyor sen kurşuna dizildikçe
dinsiz bir tanrının mahrem yerinden doğuruyor seni
ve ırmağa temas eden ayak parmaklarından tövbe ederim
geneleve düşen kayın ağaçları pezevengi olur kelimelerimin

via vigilandum