Pas tutan yüreğinde Şiiri - Oktay Çekal

Pas tutan yüreğinde…

Rüzgârın sersemlettiği, alıp götürdüğü,
Bir yürek var, yükseklerde kaybolan,
Sarıyor siyahın, her tonu çepeçevre,
Gözlerinde kör bakış gibi görünmezlik…
Ruhunda kayboluş şiddetinde, bir fırtına esiyor,
Bedeninde dokunuşlardan, yoksun açlık,
Sanki duygulardan dökülüyor özlemleri…
Haykırıyor bilinmezliğe, atılan adımlar,
Bir akrep yelkovan zamanında, titreyen elleri,
Dokunamıyor açan güle, öylece kalıyor,
Yaşıyor duygularda, saklı hayatını,
Hayallerinin en demli yudumlarını, çekiyor içine
Sevgiye aç yaşamında, doluyor gözleri,
Yüreğinden gelen acı, yaş olup kan akıyor,
Bir kelebek oluyor dört bir yana, uzaklaşıyor,
Vücudu saran bunalım izlerinde, damgasını vuruyor hüzün,
Felekten hep dert çalıyor gönül,
Anlamsız bir yaşam ekseninde dönüyor,
Hep arıyor sevgiyi, pas tutan yüreğinde…

Oktay ÇEKAL
10.12.2011–12.50