Pas Kırmızı Şiiri - Sinan Köseoğlu

Adını verdiklerim
Sonunda unutkan şiir
Giriyor gibi yaşamın koynuna
Ölüme yatıyorum diri
Tanımlayamaz oluyorum günü çocuk oyunlarından
Tanımlayışın parçaları artık sanı mı?
‘’Pas kırmızı’’ kanıyor, sızıyor
Resimlerin düşünü yazmaya kalktığım
İpliksiz soluksuz bir ölüm.
Anlam, anlamsıza esir
Bir aynasızlık...
Ne taş kırma, ne kürek cezası sonum.
Şiirler büyük sözler edilirken,
Taşın altındaki el şairin değil!..
Anlam geçmişini terk ediyor,
Oyun büyüyor
Asabı bozuk bir iç çekiş kalıyorum öylece,
Polen düşüyorum zifiri
Yaralanıyor düş, yer beton, gök plastik
İç gömütüne damlıyor kan
Ölüler şiir yazmaya devam ediyor
Eksiliyor su, buharım anlam-sız; siz kalıyor