Pas Şiiri - Spontan Hatun

Senin adın nefes darlığı, kalp sıkışması
Bütün soru işaretlerinin yeniden dizaynı, terse dönmüşüsün.
Senin bir adın var ki, bütün dillerde yasaklı – kalbemühürlü

Seni nasıl sevdiğii sormuyor kimse bana
Benimle nasıl seviştiğini
İsmin söylendiğinde bakıyor insanlar göz bebeklerime.
Hüzün akıyor, damlalar düşecekmişcesi'ne.

Bir hayaleti sevdiğime inandırdım herkes gibi kendimi de.
Bir düş sevdim dedim.
Sahi ne acıtmıştı bu kadar beni?
S e n i n adın neydi?

Ne tuhaf sana aşık olmak… ses etmesen, pes edecektim belki!

Adımlarını say adam…
Bu bir, bu üç, bu beş… aldım, verdim, ben KIRMIZI’yı yendim…

Adımlarını say ileriye doğru
Sen yürüdün, ben saydım…
Sen adım attın, ben sustum… dilsiz kaldım.

Gİderken ki iç çekişinle, iç çeke çeke gidişinle… iç ettin beni, yerle bir ettin…

Hâlâ sevemiyorum yılbaşlarını, doğumgünlerini, bayramları
Hâlâ sevemiyorum bir adamı

İki senedir her yazımın baş kahramanı yaptım seni
Buna neden gülümsemediğini merak edip üzülürken,
Aslında bunca yazıdan bir haber olduğuna üzülmeliymişim…

Giderken çıkardığın rüzgarlar, beni başbaşa bıraktığın kokunu bile silmeyi başaramadı…

Ayağımın altında ezilen sonbahar yapraklarını geç.
Beyaz karları unut.
Yeni tomurcuklanan çiçekleri kopart.
Tabanımı yakan kızgın kumları eşele.

Hiçbir mevsim normal seyrinde değil artık ben de …

Tek başımayım, yalnızım, üşüyorum.
Buralara kadar ne zor geldim bir bilsen.
Aşk sayesindeyim

Her bir kaldırımda gölgem var, birkaç damlam
Senin sayendeyim…

Sevgimi başucumdaki gece lambasının ampülüne dolduruyorum,
yine de karanlıkta uyuyorum her gece…

K a h r e t s i n …! ! !

Neden hala buradaymışın gibisin.
Neden hiç azalmıyorsun…

Ben… burada iyiyim… değilim… iyiyim