Hıyanette yoktu aslında,
'Benim hatam' demekten
erinmiş bir maziydi benimkisi...
Topla diyor kendini,'Ayağa kalk! '
Bizmi çattık kara zamanlı matemlere,
yaşanılası hikayeleri biz mi uydurduk?
Acıyor içim,puslu bakışlı şehrimde,
nasıl da edalı bakıyor göz kırpa kırpa
kahpe kentim izmir de...
Olan bitenin farkında,tel dolaplı fesleğen türküsü,
çatıların arasından minicik bir denizcik görünür gözüme,
bana uğrayanlar sonbaharda kuruyup düşmüştü zarafete,
bir güvercinler kaldı iki odalı cenazemde...
kendimizi sürsek ne değişecek? görebilirken şah matı
nemli nameler nefesimi tıkıyor şu lanet çatı katı.
(27 10 2007)
Görkem İnciKayıt Tarihi : 28.10.2007 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayatın kirini pasını yutmuş bir dostuma...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!