Parolayı Bilmeyen Çalamaz Kapısını

Tüm alıcı kuşlara yasaklar yapısını
Dalına bülbülünü kondurur yâr dediğin
Parolayı bilmeyen çalamaz kapısını
Sevmede Züleyha’yı andırır yâr dediğin

Fıtratı gereğince etse de gam yorgunu
Gözlerin eşiğinden olsa da dem sürgünü
Torosları kürüsen, tınmayacak yangını
Sımsıcak bakışıyla, söndürür yâr dediğin

Arındırmayı bilir, divanını çer çöpten
Gönlünü uzak tutar, tüm şeytani mikroptan
Adına sevda denen, aşk bayrağını kalpten
Teneşire konunca, indirir yâr dediğin

Gündemden düşürerek, hasret kokan yılları
Bahara demir atıp, soldurmadan gülleri
Kapatmadan bir lahza aşka çıkan yolları
Gurbet eli cennete, döndürür yâr dediğin

Bırakmaz ellerini, zemherinde, güzünde
Benliği köle eder, ikrarında, sözünde
Tıklattıkça yüreği, sıfatını özünde
Adeta mumyalayıp, dondurur yâr dediğin

Yıldızları kılavuz eyleyerek Gül’ünce
Vakit tamam olup ta vuslat anı gelince
Cemalini gösterip, Delibal’a hâlince
Sevmenin lezzetine kandırır yâr dediğin