Parmalıklar Ardında

Gökyüzümü aldılar önce
Soluduğum çiçek kokularından mahrum bıraktılar ardından
Dört duvar arasında demir parmaklıklar ardında dedikleri yerdeyim şimdi
Üstelik tek suçum yaptığımın suç olduğunu bilmemek
Mahrum kaldıklarımı sıralamak zor
Ben sahip olduklarımı söyleyeyim en iyisi
Geçmişim umudum ve onurum...
Burada acayip şeyler çekiyor insanın canı
Koşmayı mesela sonu olmayan uçsuz bucaksız boşluklara
Duvarsız rüyalar görüyorum çoğu gece
Taban çimen yeşili, tavan gökyüzü mavisi
Başlangıcı bitişi yok ucu bucağı yok
Garip tüm insanlar uçuyor
Kuşları kıskandığımdan olsa gerek
Gecenin en kimsesiz vaktinde içli bir ağlama sesiyle uyanıyorum sonra
İnsan kendi kendine acıyor burada aynaya baktıkça