Parmak uçlarında karanfiller

Hasta ziyareti kadar kısa bir andın

vazodaki çiçeklerin suyu yarılanmışken
bir el dokunuyor elime
kağıt peçeteler gibi ellerin
ellerin gibi ak pak örtüler
pencerenin önündeki iğde ağacının kokusuyla
ilaç kokuları arasında
perhiz dinlemiyor baharatlı kelimeler
cümleyi yakıp kavuraraktan
ecza kokuyor odanın dört bir çevresinde
sinsice dolanan gölgeler

tam da dudağında bir ara
bir sözcük sıkışıp kalmışken
açılan kapılara ayna tutulmuş mekanlar

ince narin serin ellerin
parmak uçlarında mimozalar
ten üstü birer leke klorofil

engelliyor tek heceli kelimeler cümleyi
cümlesinin kazan kaldırdığı imla
tutkuların asaişe takındığı tavır
ve tutkulu oyunlar kurarken gözlerin
davetkar ahşap köşkler kadar eskitilmiş

karışık bir yemek tarifi gibiyse de
tadımlıktı bakışların değişik tadlarcasına
yanıp sönen yıldızlar ve örtüsüne dolanan
bulutumsu gökyüzü

karmakarışık duygular seli silme dedimse de
ayrılıklar inceltiyormuş meğer sürtüşmeleri

karanlığa gömülürken oda aydınlığa özrüyle
parmak uçlarında karanfiller
ince narin serin ellerin
kağıt peçeteler gibiydi yüzünün örtüsü

Yüksel Nimet Apel