Parmak parmak Şiiri - Sebahattin Kömürlü

biliyorsun sevgili,
bulunmayacak
karanlık gecelerin acısına merhem.

kuşlar konacak dallar da yuvalarına,
hasretle,
bakacağız yollara,

oysa
gerçek acı...

kaldık
uzaklar da.

ellerimizi
biz mi yaraladık ki
akan kırmızı kan tutu verdi...

dudak
dil
damak
bir yumak hamur gibi teknelerde yoğrulmak
tüm kinini kusmadı mı hayat
kara dikenlere takılmış koyun tüyleri gibi
esen rüzgarlarda şarkıları
kim bilir
kimler dinledi...

kahpelikler in her çeşidi
dizildi önümüze
şimdi
ne beklediğimizi sorarlar bize
söyle
haydi
koşma zamanı uzun maratonlarda
beni
yoramadılar
ama
pes etme sen
biraz daha
biraz daha
yaklaştık
uzat ellerini
tutacağım parmak parmak