Parlar Gök Yüzünde Şiiri - Ferda Çalışkan

Gözlerin var gökyüzünde
Hep parlar gök yüzünde.
Bir ışıltı yansır gözümden
Olsa olsa senin yüzünden..
Gülüşünü anlattım gökkuşağına
Renkler birden kaçtılar yanağına
Ellerin ruhumu tutuşturan yalgım
Sözlerin alnımı parıldatan yazgım
Bakışların ecelimi bekleyen cellat
Gülüşün baharları saklayan oda
Güzelliğin güneşi aydınlatır,
Yokluğunun karanlığında dinlenir gece.
Seni fısıldadım karanlığa hece hece
Sevgimin gölgesine saklandı gece
Sonra mevsimler güneşi sormuştu
Ve ben seni saklamıştım dünyadan sadece...
Sen hep ol yanımda,
Solum gibi, yolum gibi
Ekmeğim suyum gibi,
En güzel huyum gibi..
Yanımda ol gitme,
Gitmelerden konuşmayı yasakladım sana
Sesinde menekşeler büyüyor baksana
Tarihöncesi baharlar sakladım sana.
Ağladım; mühim değil,
Bak yanaklarımda yeşeriyor gözlerin.
Daha ne kadar ağlamalıyım
Gözbebeklerine oturup dinlenebilmek için.
Öyleyse susturma beni,
Ağlamazsam acılarımı susturamam,
İncinirsin...
Sen ki benim içimde dup duru bir nehir
Heveslerle akıyorum sana,
Ve umutlar taşıyan kağıttan gemiler bırakıyorum sana...
Sen gitme olur mu?
Sen koksun her şiir, her şehir, her nehir
Gözlerinin son mısrasıdır hayatımın satırbaşı
Yalnızlık kelimesi sen yokken bulundu
Yokluğunda koyuldu hasretin adı...
Ben ilk defa yarım kaldım ,
İkinin yarısı yarım edermiş anladım...