Parkta Şiiri - Kağan İşçen

pastel resimler gibi olsun isterdim
peşinden koşmalarım
kaldırımlar ilk yağmurlara teslim olmadan
ve incecik bir yelekle geçmeli koca gün
seninle rahat konuşabilmek için
üşümemeliyim turunç ağaçlarından demde
gülüşlerimiz bu şehirden olmamalı mümkünse
hatta dünyalı olsak daha iyi
milyar türlü gülüş
biçim biçim tebessüm
şehri unutmuş bir parkta
bir ömür geçirmeliyiz
sadece bulutlar olmalı derdimiz
hergün pazar
her saat öğlen
her sevgi biz...

kısa hevesler açmıyor bilirsin
dünya zevklerini aşmışız acıdan acıya
bir yolculuktu
ve ben ikimiz adına arşınladım
senin ayak seslerinden mahrum
yerine ufku derin kitaplar taşıdığım
sık bahçeler içine gizlenmiş bir bahçeydin
soğuk kış gecelerinde sinemalar dönüşü
bulamayacağımı bildiğim halde aradığım
göğsümde gezinen kar suyum benim
sarısı parlak penceremden geceyi izlediğim
simli bir çocuk düşüydü hepsi
ama geçmedi...