Parklar Evimdir Şimdi..

Bir sokak lambasının.. titreyen.. ışığında..
Bu şiiri yazıyorum bit(e) meyen sevdanla..
Hasretin çöreklenirken.. bi-çare ruhuma..
İnce bir sızı yürür.. titreyen.. ayaklarımda..
..
Sabahı beklerken.. kör bir ateşin başında..
Ne bir umut.. görünür..ne hayal yarınlarda..
Islak gözlerim..dalıp giderken karanlıklara..
Kanım da yürümüyor sanki damarlarımda..
..
Sözcükler takılıp kalırken.. hep boğazıma..
Ne bir arkadaş var nede içecek bir sigara..
Sevda anlamını kaybetmişken..uzaklarda..
Ne sevdiğim var.. ne sevdiklerim yanımda..
..
Herşeyimi.. yitirmişken.. yıkıldığım.. anda..
Ne bir arzu..ne.. sevinç kaldı.. yarınlarıma..
Binlerce isyan dolaşırken gönül viranında..
Parklar evimdir şimdi.. gecenin ayazında..
..
24/03/2005./04:10/
İzmir/Karataş.
..