kanları kaynadı çocukların
koşturdular parkta minik adımlarını
yakalanmak,düşmek,ölmek,gafil avlanmak
tadı tuzuydu hayatın
toz pembe dünyanın oyunlarıydı oynadıkları
acısını hissetmezdi dizindeki,dirseğindeki yaranın
tadı doruğundaydı çocukça yıllarının
kanı dondu sevdaya sevdalının
park etti yorgun adımları
yakalanmak,düşmek,ölmek,gafil avlanmak
sadece ızdırabıydı hayatın
yalan dünyanın yanlış oyunlarıydı oynadığı
acısını derinden hissederdi açılan yaranın
yangısı doruğundaydı kadınca yıllarının.
Kayıt Tarihi : 21.5.2006 13:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihal Güngör](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/05/21/park-7.jpg)
Ama ne yazık ki çok geriler de yavaş haraket ediyor! Bu günkü yaşama biçimine ne kardar yaklaşmatadır.Bir türlü kestiremiyrum!!!
Tebrikler!
Ama ne yazık ki çok geriler de yavaş haraket ediyor! Bu günkü yaşama biçimine ne kardar yaklaşmatadır.Bir türlü kestiremiyrum!!!
Tebrikler!
TÜM YORUMLAR (2)