Park
Bir afili yalnızlık kapladı yüreğimi,
Şu betondan enkazlar katletti çimlerimi.
Nerde kaldı mavi deniz, o yemyeşil ormanlar.
Tek parça yapmışlar, boyun bükmez o dallar.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta