Paris Şiiri - Şevki Özdemir

gecenin entarisini
kaldırınca gördüm Paris'ti
bir papazın apoletlerine tüneyen bülbüldü
hiç durmadan yoksulluğun dallarını mühürlüyordu
devrim kadar sancılı
devrim kadar düşmandı çocuklarına
büyük bir iştahla tüketiyor tüketiyordu
yeni tanrılarımız markalarsa sımsıkı tutuyordu avını
ve birer birer düşürüyordu bütün kaleleri
sonra dönüyor dolaşıyor Concorde'de
Napolyon'un o tabansız sesine
bir kısrak misali diz çöküyordu

gördüm Paris'in gözlerinde yanan
Neo con kılığında kör bir meşaleyi
oyuncakları alınmış Asya'yı Afrikâ'yı
akıldan daha yakıcı değil hiçbir güzellik
ve senin güzelliğin ey Paris
işte bunun için ne yıldızlarla
oynaşan o şen sesin
ne Eyfel ne Versay
ne de narı çatlatan kusursuzluk
ömrümüzün anlamı değil
ne de nefesimizle kol kola
yürüyen zaman denen dikta

gecenin entarisini kaldırınca
gördüm Paris'ti şafağın al yanaklarına
yumulan ihtiras ateşini
Bastil'de tutuşan bilinci
ve devrimin rutubetli
yüreklerde nasıl çözüldüğünü
mevzilerin sığ sulardaki çırpınışını
işte bunun için bunun için
yalnızlık ağaçlarını kutsuyor uygarlık
işte bunun için büyüyor içimizdeki boşluk
ve bunun için köprü altındaki evsizler
Seine kadar bozgun akıyor

25 Mayıs 2007, Paris